POSTĘPOWANIE
Ogół czynności zmierzających do ustalenia zobowiązania podatkowego; Jest Jedną z odmian postępowania administracyjnego.Wstępnym etapem p.p. Jest ustalenie obowiązku podatkowego, tzn. stwierdzenie istnienia przedmiotu opodatkowania np. faktu osiągania przez daną jednostkę dochodu, przychodu, posiadania nieruchomości, gospodarstwa rolnego lub innych okoliczności, które w myśl obowiązującego prawa podatkowego rodzą obowiązek płacenia podatku oraz osoby obowiązanej do uiszczenia podatku podatnika. Zgłoszenie obowiązku podatkowego powinno być dokonane przez samego podatnika. Informacje dotyczące obowiązku podatkowego mogą być także zbierane przez organa finansowe lub dostarczane przez osoby trzecie. Niezgłoszenie obowiązku podatkowego podlega karom przewidzianym w ustawie karnej skarbowej. W p.p. udział biorą z jednej strony organa finansowe przede wszystkim wydziały finansowe prezydiów rad narodowych, z drugiej — podatnicy, płatnicy i ew. Inne osoby. Organa finansowe działają zgodnie z ich właściwością rzeczową i miejscową. Podatnicy, płatnicy i ew. inne osoby, które żądają czynności organu finansowego, określani są jako strony w p.p. W toku p.p. strony mogą wnosić podania do organu finansowego pisemnie lub ustnie do protokołu. Organa finansowe w miarę potrzeby sporządzają protokoły, a w określonych prawem przypadkach muszą je sporządzić np. protokół o przesłuchaniu stron, o kontroli. Organ finansowy ma prawo wzywać strony lub osoby trzecie do złożenia ustnie lub pisemnie wyjaśnień w związku z prowadzonym p.p.W p.p. występują liczne rodzaje dowodów: księgi handlowe, podatkowe i rachunkowe, dokumenty, świadkowie i biegli, oględziny, kontrole i lustracje oraz materiały informacyjne. Wiarygodność i moc dowodów jest oceniana przez organ finansowy wg przekonania, po wszechstronnym rozważeniu zbadaniu zebranego materiału dowodowego. Na podstawie całości zebranego materiału dowodowego i po ocenieniu jego mocy dowodowej organ finansowy ustala, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, wysokość zobowiązania podatkowego i o decyzji zawiadamia podatnika za pomocą nakazu płatniczego. W celu orzekania w sprawach podatku obrotowego i dochodowego od jednostek gospodarki nieuspołecznionej zwłaszcza do ustalenia wielkości podstawy wymiaru tych podatków zostały powołane komisje podatkowe pierwszej instancji i odwoławcza. Na podstawie ich orzeczeń organa finansowe ustalają wysokość zobowiązań podatkowych. Od decyzji organu finansowego służy odwołanie jeżeli jest to decyzja główna, tj. ostatecznie kończąca sprawę w danej instancji lub zażalenie Jeżeli Jest to decyzja incydentalna. Zażalenie można wnieść tylko łącznie z odwołaniem. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji.P.p. dopuszcza w przypadkach ściśle prawem określonych wznowienie postępowania, tzn. ponowne rozpatrzenie sprawy Już zakończonej decyzją ostateczną np. gdy wyjdą na Jaw nowe, istotne okoliczności faktyczne lub gdy okaże się, że wydana uprzednio decyzja oparta była na fałszywych dowodach, a także uchylenie lub zmianę decyzji z urzędu, Jeżeli strony lub inne osoby nie nabyły z tej decyzji żadnych praw.PRZERZUCANIE, polegana tym, że podatnik dłużnik podatkowy wyznaczony aktem ustawodawczym do zapłaty podatku przesuwa gospodarczo dotykający go ciężar opodatkowania na inny podmiot gospodarujący. Już merkantyliści merkantylizm i fi-zjokracł fizjokratyzm poświęcali wiele uwagi temu zagadnieniu, a od czasów klasycznej ekonomii politycznej stanowi ono nierozłączną część składową ekonomii burżuazyjnej i burżuazyjnej nauki o finansach. P.p. należy do ekonomicznych skutków podatku łącznie z innymi, Jak unikanie, pochłanianie czy umorzenie amortyzacja podatku. Burżuazyjr.a nauka o p.p. odróżnia proces p.p. jako proces gospodarczy, odbywający się za pomocą zmiany cen, od wyniku tego procesu, tj. od faktycznego ostatecznego przerzucenia. P.p. powoduje zarówno skutki mikroekonomiczne, jak makroekonomiczne makroekonomiczne i mikroekonomiczne wielkości, przede wszystkim w zakresie podziału ostatecznego podziału dochodu narodowego. Empiryczne badania p.p. w kapitalizmie są na ogół niewystarczające do uogólnień naukowych, wobec czego burżuazyjna nauka o p.p. ogranicza się do stawiania pewnych prognoz.Tradycyjna burżuazyjna nauka o p.p., podkreślając przerzucanie w przód przez podwyższanie ceny o kwotę podatku oraz przerzucanie wstecz czy odrzucanie podatku za pomocą obniżania przez podatnika płaconych przez niego zarobków za pracę czy cen płaconych dostawcom, wiązała p.p. głównie z teorią cen, zwłaszcza z równowagą cen w warunkach wolnej konkurencji. Współczesne, burżuazyjne teorie p-p., opierając się także na wynikach badań ekonometrycz-nych lub stosując metody matematyczne do zagadnień ostatecznego rozkładu ciężaru opodatkowania, biorą pod uwagę cały obieg gospodarczy i na tym tle rozszerzają zakres oddziaływania gospodarczego p.p. przez uwzględnienie np. znaczenia obciążenia podatkowego dla polityki monetarnej lub wpływu wydatków państwowych także na zbrojenia dla polityki podatkowej. Wbrew twierdzeniom niektórych uczonych bur-żuazyjnych wszystkie kapitalistyczne podatki mogą i faktycznie obciążają ostatecznie konsumpcję klasy robotniczej. P.p. w socjalizmie ma zasadniczo planowy charakter z uwagi na planowanie cen. PODAŻ, Ilość towarów zaofiarowanych na rynku do sprzedaży. Wzrost ceny zwiększając zakres opłacalnej produkcji danego towaru wpływa na zwiększenie p. Między pojęciami „p.” i „popyt” istnieje związek i symetria, bowiem p, i popyt są funkcją ceny: p. funkcją rosnącą, przedstawianą graficznie jako krzywa p. SS; popyt funkcją malejącą, przedstawianą graficznie jako krzywa popytu DD. Prawo p. i popytu mówi, że w wyniku wolnej gry sił na rynku ukształtuje się taka cena, przy której p. zrówna się z popytem cena równowagi; na wykresie będzie to punkt przecięcia krzywej p. SS z krzywą popytu DD.Wolna gra sił rynkowych nie zawsze prowadzi do ustalenia się ceny równowagi model pajęczyny, popyt nie zawsze spada przy wzroście ceny paradoks Giffena, p. nie zawsze rośnie Przy wzroście ceny i nie zawsze spada przy jej obniżeniu, następuje to w dzia-ach nie opartych na kapitalistycznym rachunku rentowności, np. w okresie wielkiej depresji cykl koniunkturalny, kiedy katastrofalny spadek cen produktów rolnych doprowadził do silnej obniżki dochodów ludności rolniczej, ludność ta broniąc się przed spadkiem dochodów usiłowała zwiększyć p. przede wszystkim przez zwiększanie nakładów własnej pracy, a poza tym zmniejszając konsumpcję naturalną powiększała udział przeznaczanej na rynek produkcji towarowej. Podobnie zdarza się na rynku pracy. Spadek realnych płac może zwiększyć liczbę osób chętnych do podjęcia pracy zarobkowej, a wzrost płac zmniejszyć tę liczbę. Dotyczy to przede wszystkim kobiet zamężnych. Są to jednak wyjątki odnoszące się raczej tylko do niektórych przedziałów funkcji p.Funkcja p. jako funkcja jednej zmiennej, tj. ceny danego towaru, jest oczywiście uproszczeniem. Bodźcem dla producenta jest poziom zysku, który zależy nie tylko od ceny danego towaru, ale także od cen -+ czynników produkcji, a ponadto Jako czynnik ograniczający reakcję p. na zmiany w układzie cen występują ogólne warunki produkcji, czyli funkcja produkcji. Zmiana tych warunków zmienia wielkość p. przy danym układzie cen. O ile funkcja popytu została szeroko opracowana przez ekonomistów zachodnich zarówno teoretycznie. Jak i empirycznie, to opracowania dotyczące funkcji p. są stosunkowo nieliczne i ograniczają się do produktów rolnych. Wynikało to głównie z potrzeb praktycznych, bowiem przedsiębiorstwa kapitalistyczne były zainteresowane przede wszystkim kształtowaniem się popytu, a także rolnictwem Jako dostawcą surowców. Ogólny schemat funkcji p. produktów rolnych można przedstawić następująco: przyjmując jako zmienną zależną p. produkcję artykułów rolnych — S, Jako zmienne niezależne Znając te elastyczności możemy z góry określić, Jak zmieni się p. w wyniku zmiany odpowiedniej zmiennej niezależnej przy założeniu ceteris paribus. Opierając się na ostatnim równaniu możemy wyprowadzić podażo-wą funkcję ceny, przyjmując cenę za wielkość zależną, a p. za zmienną niezależną, postulowaną:Funkcja ta pozwala obliczyć, jaka powinna być cena, aby p. osiągnęła postulowaną wielkość S. Parametr e w tym przypadku jest elastycznością ceny względem p., co określa się jako rozciągliwość cen price expansibility; Jest to pojęcie analogiczne do giętkości cen wyprowadzonej z popytowej funkcji ceny. Znając elastyczność ceny względem p. możemy z góry określić, w jakim stosunku należy zmienić cenę przy danej stosunkowej zmianie postulowanej wielkości p.Trudności w wyprowadzeniu analogicznej funkcji p. dla przemysłu wynikają przede wszystkim stąd, że problem kosztów w przemyśle jest znacznie bardziej skomplikowany niż w rolnictwie; należy zaznaczyć, że także w rolnictwie sprowadzenie kosztów do cen nabywanych produktów jest pewnym uproszczeniem. Forma tej funkcji została dostosowana do istniejących danych statystycznych. Funkcję p. w formie bardzo ogólnej na podstawie przesłanek ściśle teoretycznych wyprowadził R. L. Klein. Istotny sens tej funkcji polega na powiązaniu warunków maksymalizacji zysku z funkcją produkcji. Producent zwiększając lub zmniejszając p. kieruje się z założenia dążeniem do maksymalizacji zysku. Warunkiem tej maksymalizacji jest zrównanie realnej ceny każdego z czynników produkcji z Jego produktem krańcowym. Przez cenę realną n-tego czynnika produkcji rozumie się jego cenę nominalną wyrażoną w cenie nominalnej produktu p, czyli p .